Zwichnięcie barku - objawy i leczenie

Objawy zwichnięcia barku

Do zwichnięcia barku dochodzi przy utracie połączenia powierzchni stawowych. Dodatkowo więzadła i torebka stawowa ulegają uszkodzeniu. To bardzo poważny uraz, dlatego ważne jest zgłoszenie się do lekarza, który prawdopodobnie usztywni kończynę za pomocą ortezy, takiej jak opatrunek Dessaulta. Do najczęściej występujących objawów zwichnięcia barku należą ograniczenie funkcji ręki i nagły, ostry ból w barku, który nasila się przy próbie poruszenia kończyną. Oprócz tego może dojść do obrzęku w okolicy urazu, a także do zmiany obrysu stawu.

Niekiedy pojawia się także krwiak i odczuwalny jest przeskok w stawie. Czasem głowa kości ramiennej przesuwa się za panewkę do tyłu lub do przodu i do tyłu. Jest to wyczuwalne przy dotknięciu palcami. Jeśli przy zwichnięciu dojdzie także do uszkodzenia nerwu pachowego, może dojść do zaburzeń czucia w stawie barkowym bądź do jego całkowitego porażenia. Kiedy uszkodzony zostanie nerw mięśniowo-skórny, zaburzenia czucia pojawią się na bocznej stronie przedramienia. Z kolei w przypadku uszkodzenia stożka rotatorów, pojawia się ból i ograniczenie ruchomości w stawie.

Zwichnięcie barku - leczenie

Pierwszym krokiem po zwichnięciu barku jest jego nastawienie. Następnie lekarz uruchamia bark w opatrunku Dessaulta, za pomocą bandaża lub gipsu na około 4 tygodnie. Ważne jest, aby pacjent ograniczył w tym czasie jakiekolwiek ruchy w uszkodzonym stawie. Kiedy opatrunek zostanie zdjęty, konieczna jest rehabilitacja. Dzięki niej ręka wróci do pełnej sprawności.

Indywidualnym planem powinien zająć się rehabilitant w porozumieniu z lekarzem. Pierwszy etap obejmuje zakaz nadmiernego forsowania kończyny. Aby zeszła opuchlizna, najlepiej stosować zimne okłady. Zazwyczaj pacjenci po zwichnięciu barku mają też wykonywane zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak:

• ultradźwięki, pole magnetyczne i laseroterapia, które przyspieszają regenerację,
• kąpiele wirowe, rozluźniające i poprawiające ukrwienie ręki,
• elektrostymulacja, która ma na celu wzmocnienie mięśni.

Pacjent w trakcie rehabilitacji wykonuje ćwiczenia bez obciążenia: izometryczne, w odciążeniu, a wraz z postępującym wzmocnieniem mięśni ćwiczenia z oporem. Należy je przerwać, kiedy pojawi się ból. Tego typu trening ma na celu zwiększenie siły i zakresu ruchu w stawie barkowym oraz poprawa elastyczności mięśni. Dodatkowo włączane są ćwiczenia, które stabilizują staw, mobilizują łopatkę, a także mają korzystny wpływ na kontrolę nerwowo-mięśniową i czucie głębokie. Godny polecenia jest też masaż, który poprawia ukrwienie i odżywienie mięśni oraz zmniejsza ich napięcie. Można włączyć też terapię manualną, która zwiększa ruchomość stawu i plastrowanie dynamiczne. Ten ostatni zabieg zmniejsza ból oraz przyspiesza regenerację.

Niektóre przypadki zwichnięcia stawu wymagają niestety interwencji chirurga.